YAZARLAR
Mezarlık Üzerine Süryani Kilisesi İstemiyoruz

Süryaniler Açısından Din ve Vicdan Özgürlüğü

Süryani-Keldani-Asuri Halkının Çığlığını Duyun

Benim Adım ...

Başın Sağolsun Türkiye: "Hepimiz Hrant'ız"

Sözlü Tarih Çalışmasına Katkıda Bulunalım

Midyat'ta Kültürel Bir Atılım

70 Yıl Önceki Şapka, 40 Yıldır Devam Eden Süreç

2004'e Girerken

Avrupa Birliği Uyum Süreci ve Süryaniler

hepsi

Diaspora Bayramları veya Aralık Özlemim

Hazan Ortasında Bir Ağaç veya Sonbahar Sendromum!

Kendi Vatanında Sürgün Edilen Bir Halk

Bir Doktorun Gözünden Irak'ta Yaşanan Felaket

Rant, Manastır Dinler mi?

Herşey Su ile Başladı

Gözyaşımız "Nakuşo'dan" Damlardı

Hayat Sohbetleri

Zamanın Dışında Gerçekliğin İçinde BAHE

Urfalı Efsuncu Orpheus - Bir Mozaiğin Macerası

Kurşun ve Yorgan

Deyr-Zafaran'ın Taşa Yazılı Mektupları

Tanrı Rahmeti ve 'Toprağı Bol Olmak'

Kendine Saklı Kitaplar

Taşların Barıştığı Hançepek

Benim Olmayan Kilise'nin...

Söyleyen ve Susan

Ben Kendim Değilim

hepsi

105.7 Süryanilerin Sesi

Benim Pehlivan Böceğim

İkinci Yarısından Seyredilen Bir Film

Burası BBC Londra

Aydın Olmak, Kendini Aydın Sanmak

Bir Evin Anımsattıkları

Ana Sütü Gibi Bedava

Samatya Kaçamakları

Baba ve Oyuncak

Bu Gece Bir Hayaletle Yaptığım Muhabbet

hepsi

21 Şubat Dünya Ana Dil Günü Kutlu Olsun

Düşünsel İzlenimler

Mesih’in Doğuşu ve İçsel Barış

Kendini Beğenmişlik ve Ruhun İletişimi

Çocukluk Yılları ve Eve Özlem

Ruhani Ritüellerin Anlamı

Aynı Mekan ve Aynı İnsan

Bilgi, İdrak ve Hakikat

Cudi Dağının Sefine Doruklarında

Hayat ve Kurallar

hepsi

Azınlık Kadını Olmak

Bir Sivil Tarih Çalışması; Mihail Kırılmaz

Dilde Destan, Yürekte Yara

Bahe ve Manastır

Tavandaki Çini

İsveç'ten mektubumuz var

Ûrmiye’den Ûrşinâ’ya bir Süryani portresi

Mardin Dillerin ve Dinlerin Şehri (Mi?)

Albert Sevinç Hadodo'ya Veda

Şimuni Diril'in Anısına

İşaya Ağabeyi (Üşür) Kaybettik

Rahip Aho'nun Şahidiyim,Süryani Halkının Şahidiyim

İki ateş arasında bir ayin hikayesi

Bir Avuç Dut

Kapı - Süryani'nin Bitmeyen Gözyaşı!

hepsi

Bir Düşün Peşine Düşmek

Süryani İsa'nın Hasret Rüzgarı

70. Yılında Yetmiş Bin Süryani

İnsan Yüreğinde Ne Arzuluyorsa Onu Konuşur

İsa Bakır ve Mektubu

İsa'nın Ağacını Aramak

Mor Afrem'in Hayatı

Siyah Elbiseli Süryani Kadınlar

Süryaniler ve Diyalog

Korku ve Kuşku

Bir Haberin Düşündürdükleri

Süryanilerin Son Güneşi: Metropolit Hanna Dolabani

Bir Toplum Nasıl Yok Olur?

Bu Öyküde Senden Bahsediliyor

Mor Gabriel'e Dokunmak

Mardin'de Eski Bir Gelenek: Hassit Merene

Oryantalist Maryus Bauer Mardin'de

Çicek Açmadan Meyve Vermek

Bir Süryani Halk Ozanı

Mor Şumuni ve 40-50 Kadar Süryani

Bütün Süryaniler Kimdir?

Midyat'ta Etnik Gruplar

Tespih Taneleri

Homojenliğin Gölgesinde Sıradan Süryaniler

Sabro'nun İlk Sayısına Dair

Patrik: Dua Türkçe Yapılacak Süryanice Yok

Rahibeler Nasıl Serbest Bırakıldı?

Februniye'nin Önündeki Yol

Kaçırılan Metropolitlerin Katili İstanbulda mı?

Kaçırılan Metropolitler Üzerine Bir İnceleme

 
 
Zeynep Tozduman / TURABDİN'İN ÇOCUKLARI İSVEÇ'TE ÖZLEM EKİYOR
Yaklaşık 17 gün süren İsveç gezisi sırasında Süryani halkında ilk dikkatimi çeken bir doğum sancısı gibi acı çekmeleri. Rahimlerindeki sancı keşke bir doğum sancısı olabilse diyorum içimden. Hüzünleri damıtıp Turabdin'e özlem demliyor yürekleri. Hepimiz biliyoruz ki, Süryani halkının yeniden doğması için bu ülkede yasal düzenlemelerle Süryani açılımındaki taleplerin öncelikle hayata geçirilmesi gerekir. Dört ayrı bölgede katıldığım konferanslarda tek bir ağızdan çıkmış gibi ortak bir soruydu; ülkemize, vatanımıza dönsek güvence var mı, diye? Yaşamanında, hayatında bir güvencesi yok ki deyip kestirip atmak geldi bu soruyu ilk duyduğumda. Çünkü bir o kadar acıtan ve yürek sızlatan bu soruyu kulaklarım hiç duymak istemedi aslında. Muhatapı devlet olan cevapsız kalan yanıtlar gibi…

Tartışmanın, özgür düşüncenin bile yasaklandığı rejimlerde, farklı düşüneni hain, muhalifi düşman ilan eden, cezalandıran, aç bırakan, hapse atan, katleden, ideolojik linçe maruz bırakan, taamüden adam öldüren bir ülkede ne güvencesi verilir, bilmiyorum. Ama yinede ‘yaşamak direnmektir’ sözünden yola çıkarak Süryani dostlarımın doğdukları topraklar olan Turabdin’e geri dönmeleri gerektiğine tüm kalbimle inanıyorum. Hayatın diyalektiği öğretti bize; "direne, direne kazanacağız".

İsveç’ten, Turabdin’e sahip çıkmak ne kadar yeterlidir sizce? İnsan hakları, özellikle kadın hakları ve demokrasi konusunda Avrupa’nın en gelişmiş ülkesi olan İsveç’ten Turabdin’e sahip çıkmak bir o kadar kolay ve de Türkiye hukuku açısından bir o kadar zor durumdur. Sözkonusu olan iki bilinmeyenli bir denklem gibi yaşanan kayıp hayatlardır. Asıl olan kendi köklerinin olduğu toprakta sulanmaktır. İsveç’te yaşadıkları dramları anlatmadan evvel, gördüğüm o ki, her insan kendi toprağına yakışır. Ve o hüzün kokan topraklar ancak ve ancak insanla güzelleşir. Halklar kendi toprağında harmanlanırsa gelişir, meyve verir. Ve o meyve, oranın güneşiyle, toprağıyla, suyuyla güzelleşip bir renge dönüşür. Halklar bahçesindeki en güzel renk ancak böyle alınır.

Yüreklerinde hala 1915’ten kalma korkular yaşayan bu naif halkın bütün ruhunu bir kanser gibi sarmış korku psikolojisi. Metastas olmuş ruhlara yeniden umut aşılamak rejim inandırıcılığını yitirmiş yitik bir ülkede öylesine zor ki. Büyük düşün, imkânsızı yakala diyen Che geliyor aklıma. Hep birlikte büyük düşüneceğiz bu güzel halkla. Geri dönüşler için adım atacağız Turabdin’e ve hayata. Hayatı hep birlikte anlamlı kılıp, salıncaklar kuracağız Midyat’ın, İdil’in, Hakkâri’nin, Omid’in köylerine çocuklarımızın hep birlikte salınması için.

Gelelim İsveç’teki konferanslarıma. İsveç’te kaldığım 17 gün boyunca bana büyük emeği geçen, tercümanlığımı, danışmanlığımı ve dernek başkanlarıyla ortak programlarımı yapan Turabdin’den bu yana eziyetimi çeken dostum Eliyo Eliyo’ya buradan bir kez daha teşekkürlerimi sunarım. 18 Kasım 2010 günü İsveç-Hallunda-Assyrien kültür merkezindeki konferansımda dernek Sekreteri George Baryawno, yönetim kurulu ve Asur kadınlarının tek istediği Türkiye’deki halklarla buluşmaktı. Bir gün mutlaka gerçekleşecek olan bu düşlerimize sıkı, sıkı sarılmak gerekir. Süryani halkına ilk yürüyüşümde beni bu kadim halkla buluşturan Can dostum Sait Yıldız ve Jan Beth Sawoce ise, Süryani açılımıyla ilgili sorduğu sorular ile salondaki yerlerini çoktan almıştı bile. Dernekde Aşur Kerimo ve Hezexli dostum Josef Kopar ise bir militan edasıyla çalışıyordu. Hallunda’da gördüğüm sevgi seli bana hep Turabdini hatırlatıyordu. Mor Gabriel manastırında kaldığım dönemlerdeki misafirperverlikten Hallunda’da yaşayan Süryanilerin hiç farkı yoktu. Turabdin’de yaşayanların tek bir farkı vardı o da yüreklerinin hep acı, hep gözyaşı pompalaması.

21.10.2010 da İsveç-Göteborg Asur Kültür derneğindeki konferans ise benim açımdan en verimli geçen bir seminerdi. Burada bu konferans için emeği geçenlere, beni İsveç’te Süryani halkıyla buluşturan öncelikle papaz Abraham Garis’e, dostum yoldaşım Aslan Akbaş’a verdikleri emek adına sonsuz teşekkür ederim. Bütün konferanslarımda olduğu gibi İsveç’te yaşamak ve direnmek için öncelikle bu kadim kültürü ayakta tutan Mor Gabriel manastırına sahip çıkılmasını işledim. Mor Gabriel manastırı ve Turabdin var oldukça dünyanın her yerinde ancak var olabileceklerini anlamaları gerektiğine inanıyorum. Çünkü nar tanesi gibi dünyanın dört bir yanına dağılan Süryani halkı gittikleri her yerde entegrasyon adı altında, çağdaşlık adına asimilasyona, bir çeşit kültürel soykırıma uğruyorlardı. Böyle giderse önümüzdeki 30 yıl içersinde hangi ülkede yaşıyorlarsa o ülkenin yurttaşı olmaktan öte, o ülkenin bir bireyi olacaklar. İsveç’teyse tipik bir İsveç’li, Almanya’da ise tipik bir Alman gibi düşünecek ve yaşayacaklardır.

Bundandır ki kadim Süryani kültürünü ve dilini yaşatmak için Turabdin’e yeniden dönüşlerin olması gerek. Göteborg’da gördüğüm Asur kadınları daha entelektüel bir yapıya sahipti. Dayanışma ve ortaklaşma adına buluştuğumuz bu kadınlarla ortaklaştığımız tek şey o topraklara barış gelecekse ancak biz kadınlar örgütlenirsek mümkün olabileceği düşüncesiyle ayrıldık oradan Jönköping’e.

27.10.2010 da İsveç-Jönköping Asur –Turabdin derneğindeki konferansa gelince. Zemheri ayını iliklerimize kadar hissettiren Kar ve kışa rağmen vede akşam Assyriska -Jönköping futbol gecesinin yemeğine rağmen Başkan Shylemon Shamoun ve yönetim her türlü hazırlığı yapmıştı. Beni yüreğinin evinde misafir eden değerli dostum Simon Barmano’nun çevirmenliğimi yaptığı bu konferansta ise en ilginç soru ‘Bu ülkede azınlıklardan da vergi alınıyor ama papazlara bu ülkede bırakın maaş vermeyi nasıl sosyal bir güvenceye sahip olacakları’ konusunda bilgi istemeleriydi. Mazlum halkların kaderi midir? Kederi midir? Bu bilinmez ama, gelen her soruda bir yakarış, acı bir çığlığın çınlaması vardı. Diaspora’da yaşamak zorunda kalan Kürt halkıyla, Alevilerle ve Ermeni kadınlarıyla yaptığım görüşmelerde acılarının rengi hep aynıydı. Diaspora’da zorunlu ikamet etmek zorunda kalanları acı hep aynı yerden vuruyordu. Tek tipçilik; yani tek bayrak, tek din, tek dil hepsini kanatan, yakan bir olguydu. Ya düşüncelerinden ötürü 301’den ceza yemişlerdi, ya da dinlerinden, dillerinden, etnik kimliğinden ötürü prangalar vurulmuştu hayatlarına.

28.10.2010 da İsveç-Linköping Mezopotamya Kültür Derneğindeki konferansta ise, -10 derece soğuğa rağmen katılımın olduğu Kerboran’lı dernek başkanı Sargon Altun ve papaz Corc’la ortaklaştığımız şeydi Turabdin’e dönme sevdası. Salonda bulunan Irak’lı bir Keldani gencinin ise daha yeni 52 kişinin ölümüne, 67 kişinin yaralanmasına neden olan Süryani tarihine kanlı Pazar olarak geçen ve bu güne değin sistematik hale gelen katliamların ne zaman biteceği sorusu ise yürekleri yakan en ağır bir soruydu. Toplumların; sınıflara bölündüğü dönemden beri ezen/ezilen, sömüren/sömürülen çelişkisi ve mücadelesi halen devam etmekte ve bu mücadele insanlık var oldukça devam edecektir. Kadim Süryani halkı Ortadoğu da yaşadıkları her ülkede hep dönem, dönem katliamlara uğramıştır. Konferansdaki bu sohbeti Jakop Bargello ve eşi Maria’nın evinde geceleyerek acı sohbetin tanığı olduk hepimiz.

30.10.2010 da ise Södertalje’de Roj Tv’de, Qolo Hıro’ya dostum Sait Yıldız ve Özcan Kaldayo ile birlikte Süryaniler ve Mor Gabriel üzerine bir program yaptık. O günlük perde arkasında kalan Yakub Rohyo arkadaşı anmadan geçersem haksızlık olur. Son durağımız yeniden Hallunda üzerinden Stocholm-Upplands Väsby de iki gün evinde konuk olduğum yazar Augin Kurt ise bana Mor Gabriel konusunda ışık oldu. Sadece Mor Gabriel mi? Haç’ın Asur mitolojisindeki Hristiyanlığa geçmeden evvelki anlamıyla bu günkü anlamının aynı anlama geldiğini öğrenince ise hayretler içersinde kaldım. Augin Kurt, Haç ile ilgili İsveççe ve Süryanice - İngilizce bir kitap çıkarmak üzere sanırım. Önümüzdeki süreçlerde Mor Gabriel mahkemeleri sırasında kullanacağım bu bilgiye ulaşmanın sevinciyle Arlanda havaalanına doğru yol aldım. Yüreğimin bir yarısını İsveç’te hüzün kokan, umut arayan bu insanlara bırakarak. Umut İnsanda, umut Mor Gabriel’in Süryani halkına vereceği ışıkta diyerek hoşça kalın ışığın çocukları hoşça kal kalbim...

Yazar: Zeynep Tozduman, Güncelleme Tarihi: 8 Aralık 2010 , Fotoğraflar: David İŞ

 
   

   


© Copyright 2008 www.suryaniler.com
tasarım: Web Tasarım