YAZARLAR
Mezarlık Üzerine Süryani Kilisesi İstemiyoruz

Süryaniler Açısından Din ve Vicdan Özgürlüğü

Süryani-Keldani-Asuri Halkının Çığlığını Duyun

Benim Adım ...

Başın Sağolsun Türkiye: "Hepimiz Hrant'ız"

Sözlü Tarih Çalışmasına Katkıda Bulunalım

Midyat'ta Kültürel Bir Atılım

70 Yıl Önceki Şapka, 40 Yıldır Devam Eden Süreç

2004'e Girerken

Avrupa Birliği Uyum Süreci ve Süryaniler

hepsi

Diaspora Bayramları veya Aralık Özlemim

Hazan Ortasında Bir Ağaç veya Sonbahar Sendromum!

Kendi Vatanında Sürgün Edilen Bir Halk

Bir Doktorun Gözünden Irak'ta Yaşanan Felaket

Rant, Manastır Dinler mi?

Herşey Su ile Başladı

Gözyaşımız "Nakuşo'dan" Damlardı

Hayat Sohbetleri

Zamanın Dışında Gerçekliğin İçinde BAHE

Urfalı Efsuncu Orpheus - Bir Mozaiğin Macerası

Kurşun ve Yorgan

Deyr-Zafaran'ın Taşa Yazılı Mektupları

Tanrı Rahmeti ve 'Toprağı Bol Olmak'

Kendine Saklı Kitaplar

Taşların Barıştığı Hançepek

Benim Olmayan Kilise'nin...

Söyleyen ve Susan

Ben Kendim Değilim

hepsi

105.7 Süryanilerin Sesi

Benim Pehlivan Böceğim

İkinci Yarısından Seyredilen Bir Film

Burası BBC Londra

Aydın Olmak, Kendini Aydın Sanmak

Bir Evin Anımsattıkları

Ana Sütü Gibi Bedava

Samatya Kaçamakları

Baba ve Oyuncak

Bu Gece Bir Hayaletle Yaptığım Muhabbet

hepsi

21 Şubat Dünya Ana Dil Günü Kutlu Olsun

Düşünsel İzlenimler

Mesih’in Doğuşu ve İçsel Barış

Kendini Beğenmişlik ve Ruhun İletişimi

Çocukluk Yılları ve Eve Özlem

Ruhani Ritüellerin Anlamı

Aynı Mekan ve Aynı İnsan

Bilgi, İdrak ve Hakikat

Cudi Dağının Sefine Doruklarında

Hayat ve Kurallar

hepsi

Azınlık Kadını Olmak

Bir Sivil Tarih Çalışması; Mihail Kırılmaz

Dilde Destan, Yürekte Yara

Bahe ve Manastır

Tavandaki Çini

İsveç'ten mektubumuz var

Ûrmiye’den Ûrşinâ’ya bir Süryani portresi

Mardin Dillerin ve Dinlerin Şehri (Mi?)

Albert Sevinç Hadodo'ya Veda

Şimuni Diril'in Anısına

İşaya Ağabeyi (Üşür) Kaybettik

Rahip Aho'nun Şahidiyim,Süryani Halkının Şahidiyim

İki ateş arasında bir ayin hikayesi

Bir Avuç Dut

Kapı - Süryani'nin Bitmeyen Gözyaşı!

hepsi

Bir Düşün Peşine Düşmek

Süryani İsa'nın Hasret Rüzgarı

70. Yılında Yetmiş Bin Süryani

İnsan Yüreğinde Ne Arzuluyorsa Onu Konuşur

İsa Bakır ve Mektubu

İsa'nın Ağacını Aramak

Mor Afrem'in Hayatı

Siyah Elbiseli Süryani Kadınlar

Süryaniler ve Diyalog

Korku ve Kuşku

Bir Haberin Düşündürdükleri

Süryanilerin Son Güneşi: Metropolit Hanna Dolabani

Bir Toplum Nasıl Yok Olur?

Bu Öyküde Senden Bahsediliyor

Mor Gabriel'e Dokunmak

Mardin'de Eski Bir Gelenek: Hassit Merene

Oryantalist Maryus Bauer Mardin'de

Çicek Açmadan Meyve Vermek

Bir Süryani Halk Ozanı

Mor Şumuni ve 40-50 Kadar Süryani

Bütün Süryaniler Kimdir?

Midyat'ta Etnik Gruplar

Tespih Taneleri

Homojenliğin Gölgesinde Sıradan Süryaniler

Sabro'nun İlk Sayısına Dair

Patrik: Dua Türkçe Yapılacak Süryanice Yok

Rahibeler Nasıl Serbest Bırakıldı?

Februniye'nin Önündeki Yol

Kaçırılan Metropolitlerin Katili İstanbulda mı?

Kaçırılan Metropolitler Üzerine Bir İnceleme

 
 
Nurcan Baysal - AHVALNEWS / BİR AVUÇ DUT

Dut ağaçlarından yere düşen dutları ezip geçenimiz ne çoktur. Hele zaten Mezopotamya’nın her şey gibi dut açısından da bereketli coğrafyasında yaşıyorsan, dut her yerdedir. Yerlerde, sokaklarda, üstümüzdeki lekede…

Havalar ısındı mı dut lekesi kaplar her yanı, hele kırmızı dutsa tadına doyum olmaz ama lekesi de çıkmaz. Çocukluğumda her Diyarbakır evinde bahçeye önce bir dut ağacı ekilirdi. Yaşamımızın bir parçasıydı dut. Artık sinek geliyor diye ekilmiyor bu güzelim ağaçlar.

Dut bizim dışımızda başka yaşamların da bir parçasıydı…

Süryanilerin geçtiğimiz yüzyılın başlarında yaşadıklarına verilen adla yani Sayfo’dan bir gün önce bir resim ve kısa bir mesaj aldım. 32 yıldır sürgünde olan bir Süryani’den, ismi Ferit Sağ. Bir avuç dut resmi paylaşmıştı ve kısa bir not:

“Bizler Mezopotamya’nın üzüm, incir, dut yiyerek büyüdüğümüz toprağımızdan, soğuk kuzey ülkelerine savrulduk. Çoğunuz için sıradan ve önemsiz olabilir bu, siz hiç bir avuç duta hasret kaldınız mı?”

Hani sokaklarda üstüne basıp geçtiğimiz, sinek yapıyor diye kesip attığımız dut ağacı meyvesi. Çoğumuz için ne kadar sıradan değil mi? Ama ya gidenler için, gitmek zorunda kalanlar için ve dönemeyecek olanlar için?

Yurtdışına her çıkışımda, Mezopotamya’nın sıcak topraklarında incir, üzüm, dut yiyerek büyüyenlerin, güneş yüzü görmedikleri ülkelerde tutunma hikâyelerine tanıklık ediyorum. Valizim hep dolu. Kimi incir getirmemi istiyor, kimi isot, kimi cevizli sucuk, kimi kavrulmuş kavun çekirdeği, kimi Diyarbakır ekmeği! Burada bizler için önemli olmayan birçok şey, gidenler için özlem, acı ve hasret demek.

Süryaniler gibi kırıma uğramış halklar için anılar da çok acı…

104 yıl önce, tam da bu zamanlarda Ermeniler gibi onlar da yürüyorlardı. Mezopotamya’nın kadim evlatları nereye gidecekleri söylenmeksizin yola koyulmuşlardı. 15 Haziran 1915’te başlayan bu yürüyüş, kimse kalmayıncaya dek sürecekti…

Kalan erkeklerin bir kısmı kurşunlarla katledilecek, kadınlar satılacaktı. Çocuklar, din değiştirecek, iyi birer “Müslüman Türk” olmak üzere yetimhanelere verilecekti. Süryanilerin Seyfo (Sayfo) (Kılıç/ Kılıçtan Geçirme) adını verdikleri 1915 olaylarında yüzbinlerce Süryani böyle katledildi. Yüzlerce Süryani köyü yakıldı, yıkıldı. Süryanilerin yurduna ıssızlık çöktü. 700.000 olan Süryani nüfusundan bugün yaklaşık 20 bin kişi kalmış durumda.

Bir zamanlar Süryanilerin yaşadığı illerin çoğunda bugün tek bir Süryani bile bulmak mümkün değil. “Gâvurun malı helaldir” yaklaşımı bugün de devam ediyor. Kalan bir avuç Süryani’ye her türlü zorluk çıkarılıyor, kalmanın bedeli burunlarından getiriliyor.

Dut resmini sosyal medyada paylaşınca, “kafamızı kıra kıra çıkardılar bizi köyümüzden” diye yazmış bir Süryani. Başka biri “Kaldı işte; Çayımız bardakta… Çocukluğumuz sokaklarda... Sevdiklerimiz uzaklarda... Gülüşlerimiz fotoğraflarda” diye yazmış. “Benim için incir” demiş bir başkası. “Ülkeleri ikiye ayırırım” diye eklemiş. “İnciri olan ülkeler ve inciri olmayan ülkeler.”

Bu yorumları okurken aklıma Naze düşüyor ve tüm bu kadim halkların dostu, avukatı Tahir Elçi düşüyor. 2014 Mayısında tanışmıştım Naze ve ailesi ile. Keldaniydiler. 13 Haziran 1993’te Görümlü köyünü basan jandarma, Naze’nin kayınbabası Hamdo Şimşek ve eşi Hükmet Şimşek ile aralarında köy imamının da olduğu 6 kişiyi evlerinden zorla çıkararak gözaltına aldı. Askerler, Naze’nin evindeki haçı köy imamının boynuna takarak, bu 6 kişiyi köy meydanında sürükleyerek götürdüler. Bir daha onları gören olmadı.

Naze bir sürü çocukla, Belçika’ya mülteci olarak gitmek zorunda kalmıştı. Rahmetli Tahir Abi yıllarca davalarına gönüllü bakmıştı. O Mayıs günü, Tahir Abi yoğundu, yıllar sonra ilk defa bu topraklara ayak basan Naze ve ailesini alıp kahvaltıya götürmüş, Tahir Abi’yi beklemiştik orada. Naze ile Tahir Abinin ölümünden birkaç gün sonra da Brüksel’de buluştuk. Bu onu son görüşüm oldu.

Tahir Abi’nin katledilmesinden dolayı çok üzgündü; “Keşke dönmeseydim, o topraklara hiç gelmeseydim. Hâlbuki bu ülkeden tek isteğim bir özür ve bir avuç kemik” demişti. 

Bu insanlara bir avuç kemiği çok gördük bu ülkede, ölüleri için bir avuç toprağı, bir tabak aşı, bir yudum suyu, bir inciri, bir salkım üzümü, bir avuç dutu… Sonu gelmez bir sürgünler ülkesindeyiz. Bu ülke yüz binlerce mülteci yarattı, kendi evlatlarını bir avuç duta hasret bıraktı. 

Hiç dut özlemek zorunda kaldınız mı?

Kaynak ve Fotoğraf: Nurcan Baysal, Ahvalnews  ; Güncelleme Tarihi: 29 Haziran 2019

 
   

   


© Copyright 2008 www.suryaniler.com
tasarım: Web Tasarım