YAZARLAR
Mezarlık Üzerine Süryani Kilisesi İstemiyoruz

Süryaniler Açısından Din ve Vicdan Özgürlüğü

Süryani-Keldani-Asuri Halkının Çığlığını Duyun

Benim Adım ...

Başın Sağolsun Türkiye: "Hepimiz Hrant'ız"

Sözlü Tarih Çalışmasına Katkıda Bulunalım

Midyat'ta Kültürel Bir Atılım

70 Yıl Önceki Şapka, 40 Yıldır Devam Eden Süreç

2004'e Girerken

Avrupa Birliği Uyum Süreci ve Süryaniler

hepsi

Diaspora Bayramları veya Aralık Özlemim

Hazan Ortasında Bir Ağaç veya Sonbahar Sendromum!

Kendi Vatanında Sürgün Edilen Bir Halk

Bir Doktorun Gözünden Irak'ta Yaşanan Felaket

Rant, Manastır Dinler mi?

Herşey Su ile Başladı

Gözyaşımız "Nakuşo'dan" Damlardı

Hayat Sohbetleri

Zamanın Dışında Gerçekliğin İçinde BAHE

Urfalı Efsuncu Orpheus - Bir Mozaiğin Macerası

Kurşun ve Yorgan

Deyr-Zafaran'ın Taşa Yazılı Mektupları

Tanrı Rahmeti ve 'Toprağı Bol Olmak'

Kendine Saklı Kitaplar

Taşların Barıştığı Hançepek

Benim Olmayan Kilise'nin...

Söyleyen ve Susan

Ben Kendim Değilim

hepsi

Nuhun Gemisinin Divası

105.7 Süryanilerin Sesi

Benim Pehlivan Böceğim

İkinci Yarısından Seyredilen Bir Film

Burası BBC Londra

Aydın Olmak, Kendini Aydın Sanmak

Bir Evin Anımsattıkları

Ana Sütü Gibi Bedava

Samatya Kaçamakları

Baba ve Oyuncak

hepsi

Manevi Özgürlük

Kolaylaştırmak

Hakiki Benlik

Hem Anadili Hem Anadil: Süryanice...

İçsel Aydınlanma

Zihinsel Çatışma ve Tövbe

Olmak Yolunda Sahip Olmak

İnsan Beden Giymiş Ruhtur

21 Şubat Dünya Ana Dil Günü Kutlu Olsun

Düşünsel İzlenimler

hepsi

Azınlık Kadını Olmak

Bir Sivil Tarih Çalışması; Mihail Kırılmaz

Dilde Destan, Yürekte Yara

Bahe ve Manastır

Tavandaki Çini

İsveç'ten mektubumuz var

Ûrmiye’den Ûrşinâ’ya bir Süryani portresi

Mardin Dillerin ve Dinlerin Şehri (Mi?)

Albert Sevinç Hadodo'ya Veda

Şimuni Diril'in Anısına

İşaya Ağabeyi (Üşür) Kaybettik

Rahip Aho'nun Şahidiyim,Süryani Halkının Şahidiyim

İki ateş arasında bir ayin hikayesi

Bir Avuç Dut

Kapı - Süryani'nin Bitmeyen Gözyaşı!

hepsi

Bir Düşün Peşine Düşmek

Süryani İsa'nın Hasret Rüzgarı

70. Yılında Yetmiş Bin Süryani

İnsan Yüreğinde Ne Arzuluyorsa Onu Konuşur

İsa Bakır ve Mektubu

İsa'nın Ağacını Aramak

Mor Afrem'in Hayatı

Siyah Elbiseli Süryani Kadınlar

Süryaniler ve Diyalog

Korku ve Kuşku

Bir Haberin Düşündürdükleri

Süryanilerin Son Güneşi: Metropolit Hanna Dolabani

Bir Toplum Nasıl Yok Olur?

Bu Öyküde Senden Bahsediliyor

Mor Gabriel'e Dokunmak

Mardin'de Eski Bir Gelenek: Hassit Merene

Oryantalist Maryus Bauer Mardin'de

Çicek Açmadan Meyve Vermek

Bir Süryani Halk Ozanı

Mor Şumuni ve 40-50 Kadar Süryani

Bütün Süryaniler Kimdir?

Midyat'ta Etnik Gruplar

Tespih Taneleri

Homojenliğin Gölgesinde Sıradan Süryaniler

Sabro'nun İlk Sayısına Dair

Patrik: Dua Türkçe Yapılacak Süryanice Yok

Rahibeler Nasıl Serbest Bırakıldı?

Februniye'nin Önündeki Yol

Kaçırılan Metropolitlerin Katili İstanbulda mı?

Kaçırılan Metropolitler Üzerine Bir İnceleme

 
 
Malfono Yusuf Beğtaş / DEPREMİN DÜŞÜNDÜRDÜKLERİ

Deprem acısı gösteriyor ki, dünyada servetten, makamdan, güçten yana tam sahiplenme yoktur. Bizim olduğunu düşündüğümüz şeylerin hiçbiri aslında bizim değildir. Dünyasal ölçütler içinde her şey, geçici bir süre kullanmak için bize verilmiş emanetlerdir. Tahripkâr emellere başvurmadan bu emanetleri iyi kullanmakla yükümlüyüz. İmkânımız varken,  bunun bilinciyle davranmalıyız. Yoksa bir gün birden bakarsınız ki, ya elimizden uçup gitmiş, ya da biz onları bırakıp göçüvermişiz.

Deprem sadece binaları yıkmakla kalmıyor. Aynı zamanda öldürüyor. Geriye tarifsiz acılar ve travmalar bırakıyor. Ancak neden olduğu tefekkürler, sarsıntılar, şoklar, endişeler, korkular, RUH’un özünü ve yapıcı-pozitif enerjisini kaplayan bozuklukları, bencillikleri, tamahkârlıkları, sorumsuzlukları; yani sahte benliği de ortaya çıkarıyor. Enkazın yıkıntıları ve döküntüleriyle birlikte bozuk güdülere sahip sahte benliği çöplere atıyor. Sorumluluk ve dayanışma ruhuyla zirve yapan HAKİKİ BENLİK adeta diriliyor. Diğerkâmlığıyla iş başında oluyor.

Enkazın altında can çekişen, çok zor durumdaki bir CAN’ı kurtarmak için o hakiki benliğin ekranlara yansıyan yüce gönüllülüğü, fedakârlığı, tarifi imkânsız gayreti ve titizliği, her türlü takdirin üstündedir.  O kutsal duyguları motive eden ve yönlendiren gayretkeşlik ve sorumluluk anlayışı, binaların yapım aşamasında da etkin ve aktif olsa, acılar bu denli katmerli ve üzüntülü olmazdı. Zamanla yarışırcasına enkaz(lar)ın dehşetengiz pençesinde can kurtarma mücadelesi bu denli dikenli ve zahmetli olmazdı. Manevi buhranın neden olduğu anlam krizi bu denli zarar verici olmazdı.

Lafı fazla uzatmadan, Sayın Prof. Dr. Orhan Arslan’ın düşüncelerine müracaat ederek, kıymetli hocamızın üç yıl önce Elazığ depremi nedeniyle yazdığı metnin bir kısmını alıntılamak istiyorum. Ekranlardan evlerimize misafir olan yürek dağlayan görüntüleri seyrederken merama büyük katkı sağlayacağını düşündüğüm için hatırlatma bağlamında yaptığım alıntıyı aşağıya okuyucunun bilgisine sunuyorum.

Depremi ‘‘düdüklü tencerenin düdüğü’’ olarak nitelendirdiği söz konusu yazısında şöyle diyor kıymetli hocamız:

‘‘DEPREM BİR DOĞA OLAYIDIR

Depremler yerkabuğu hareketliliğin doğal sonucudur ve yerkabuğundaki fay adı verilen kırıklarda meydana gelir. 

Dünyamız, dış kısmında büyük ve küçük plakalara ayrılmış vaziyette. Bu plakalar sürekli hareket halindeler. Bunlar içteki magma tabakası tarafından tetiklenerek birbirlerinden ayrılırlar.  

Magma sürekli stres üretiyor. Çünkü magma ters istikamette dönüyor ve balansa girmiyor.

Üretilen stresin arzın içinden mutlaka atılması lazım…

Şiddetli depremler tektonik plakaların birbirlerine çarpıştığı yerlerde oluyor.

Gerilim geriye doğru olursa tsunami oluşuyor; Japonya’daki büyük tsunami felaketi budur. 

DEPREM DİLE GELSE DER Kİ: 

“İnsan, sen ne acayip bir varlıksın?

Ben doğal bir olayım ve varım. Artık benim geleceğimi de aşağı yukarı biliyorsun. Ben olmazsam şu yeryüzü patlardı. Ben, düdüklü tencerenin düdüğüyüm. 

Allah yeryüzünün stresi patlamasın diye, dünyanın bazı yerlerine düdük koydu. Sen yeryüzüne misafir olmadan önce de böyleydi.

Sen Allah’ın özel misafirisin. Allah sana kanun koyduğu gibi yeryüzüne ve malzemeye kanun koydu. Yeryüzü de, malzemeler de kendi dinamiği ve aklı içinde çalışıyor. Sen neden bu kanuna uygun davranmıyorsun, uygun malzemeyle uygun ev yapmıyorsun?

Bil ki; depremin kendisi kaos değil kozmostur. Deprem kaos oluyorsa bu senin yüzündendir.”

Zemin etüdü yapılmadan, gerekli mühendislik tedbirleri alınmadan bina yapılmaz. Bu, yerkürenin fıtratını ciddiye almamaktır. 

…………..

İnsan deprem olunca kendini sorgulamalı: Ben ne yaptım da, yeryüzü hareketlenince evim yıkılıyor, insanlar ölüyor. Kısaca depremden bana zarar geliyor. İnsanın ciddi manada tefekkür etmesi lazım...

Dünya misafirhane biz O’nun konuğuyuz. Allah; “Evimi doğru kullanın” dese haksız mı?

Çünkü biz, bizi misafir eden Allah’ın evini mahvediyoruz.

Bakın 8’den fazlası olmuyor. 8’e göre tedbir alınırsa sıkıntı da gelmiyor. 8’e gücü yetenin 18’e gücü yetmez mi?’’

Yüce Yaradan insanlığı esirgesin. Ülkeyi ve hepimizi beterinden korusun. 

Herkese geçmiş olsun.Saygılarla..

 Yazar: Malfono (üstat) Yusuf Beğtaş ; Güncelleme Tarihi: 7 Şubat 2023

 
   

   


© Copyright 2008 www.suryaniler.com
tasarım: Web Tasarım