Türkiye’de 10. sınıfta okutulan tarih kitaplarında Süryaniler için suçlayıcı ifadeler kullanılması 80 bin Süryaninin yaşadığı İsveç’te tepki ile karşılandı.

 

Asuri-Süryani örgütleri ortak açıklamalar yaparak Süryaniler’le ilgili bölümlerin kitaplardan çıkarılmasını talep ettiler. Feyyaz Kerimo, Stockholm’de bir lisede öğretmen olarak görev yapan bir Süryani aydını. Kerimo, halklar ve kültürler arasındaki hoşgörünün artmasındaki katkılarından dolayı 2006 yılında İsveç’te “Yılın Öğretmeni” seçildi. Kerimo, Süryanilere yönelik suçlamaları sadece tarih kitaplarında yer alan iki sayfadan ibaret görmemek gerektiğini, Hıristiyanlar ve azınlıklara karşı olan ırkçı kafatasçı anlayışın kökünden sorgulanması gerektiğini söyledi

MEB tarafından okutulan tarih kitabında, Süryanilerle ilgili yazılanları okuyunca neler düşündünüz?

Doğrusunu söylemek gerekirse, hiç şaşırmadım! Çünkü bu yazılanlar, zaten Cumhuriyet öncesi ve sonrası Süryanilere karşı hayatın her alanında yıllardır uygulanagelen devlet politikasının bir dışavurumudur. Bu ülkede doğup büyüyen bizler, bu ırkçı-islamcı kırması tedrisatla eğitilen ve yalan masallarla şekillendirilen Türkiye toplumunda kuşaklar boyunca aşağılandık, horlandık, küçük düşürüldük, ayrımcı uygulamalarla dışlandık, sokak ortasında veya köşe başlarında dövüldük ve yeri geldiğinde de kurşunlandık. 

Bu konuyu, sadece bir Tarih Kitabı’nda yer alan Süryanilerle ilgili iki sayfalık sorun olarak görmemek gerekir. Bu soruna, böyle dar bir çerçevede baktığınız zaman, o iki sayfadaki formülasyonu değiştirdiğinizde mesele çözülmüş mü olacak? Kuşkusuz, hayır! Öyleyse, soruna nasıl yaklaşılması gerektiği çok önemlidir. ‘Belirleyici olan, her zaman nereye bakıldığı değil nereden bakıldığıdır’’, demiş Chardin. Bana göre temel sorun, Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin Gayrı Müslimlere reva gördüğü vatandaşlık anlayışı ve bu anlayışın arka planındaki ideolojik çimentodur. Bu zihniyetin kendisi, yani kafatasçı anlayış kökünden sorgulanmadan bu yazılan saçmalıkların neden ortaya çıktığını kavramak maalesef mümkün değildir.

Mustafa Kemal döneminde Adalet Bakanlığı(1924-1930 yılları) yapmış olan Mahmut Esat Bozkurt'un bir konuşmasında sarfettiği, "Türk, bu ülkenin yegane efendisi, yegane sahibidir. Saf Türk soyundan olmayanların bu memlekette tek hakları vardır; hizmetçi olma hakkı, köle olma hakkı. Dost ve düşman, hatta dağlar bu hakikati böyle bilsinler" şeklindeki sözleri Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin kendi ‘ötekilerine’ karşı bakışını zaten açık bir şekilde ortaya koymaktadır.

Yazılanlar konusunda genel anlamda neler söyleyeceksiniz?

Bir kere, yazılanlardan önce yazan kadro dikkatimi çekti. Bunların içinden bir Profesör (Mehmet Çelik), bundan bir kaç yıl önce bir röportajda, ‘1915’te bir tek Süryani’nin bile burnu kanamadı’ 1, demişti. Bu yaklaşım tarzı, daha düne kadar Kürt kelimesi için ‘karda yürürken çıkan kart, kurt seslerinden kaynaklanıyor’ bakışı ile tıpatıp aynıdır. Bunları yazanlar da ‘Profesör’dü.

Oysa, gerçekler profesörleri yalanlıyor! Sadece kendi ailemin durumuna bakmak bile yeteri kadar açıklayıcı olabilir: Benim dedem 1915’te 12 yaşındaydı ve babasının nasıl vahşice öldürüldüğünü kendi gözleriyle görmüştü. Bizzat devletin Nüfus Dairesinden aldığım mühürlü Aile Nüfus Kayıt Örneği’nde, ölüm tarihleri kayıtlara 1915 olarak geçmiş sayısını hatırlayamadığım kadar çok akrabam var. Bir tek ailede durum böyleyse, bütün Süryaniler açısından durumunun ne olduğunu tahmin etmek zor olmasa gerek.

Süryanilere ilişkin bu yalan ve demagoji dolu sayfalar tam da bu inkarcı zihniyetle yazılmıştır. Tarih kendi gerçekliğinden koparılarak tahrif ediliyor ve genç kuşaklar önyargılarla dolu bir zihniyetle terbiye edilmek isteniyor.

Kitapta doğru olan bir tek cümleye dahi rastlamak neredeyse mümkün değildir.

Mesela, ‘Ermenilerin Süryaniler üzerindeki etkisi nedeniyle Süryani nüfusu hızlı bir şekilde azalmaya başladı’ cümlesiyle hem Gayrı Müslim halklar arasında düşmanlık yaratılmaya çalışılmakta hem de Süryani nüfusunun gerçekte katliamlar ve zoraki göçler nedeniyle azaldığı gizlenmek istenmektedir.
‘Lozan Antlaşması’na göre Süryaniler, Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı sayıldılar’ iddiası, aslında Süryanilerin, Cumhuriyet süresince hem Ermeni ve Rum halkları gibi Azınlık statüsünde sayılmadıkları hem de devlet memuru katında sıradan bir çöpçü dahi kabul edilmedikleri gerçeği saklanmaya çalışılmaktadır.

‘Süryani göçü, ekonomik nedenlerle son yıllarda artmıştır’ cümlesi, 12 Eylül faşist cuntası sonrası Süryanilerin yoğun olarak yaşadıkları Turabdin bölgesi bizzat ordu tarafından estirilen terör, Köy korucularının uyguladığı zulüm ile işbirlikçi Kürt ağalarının Süryani köylülerine karşı yürüttüğü acımasız talan hareketleri gizlenmek istenmektedir.

Kitapta ayrıca, 1915 olayları ile 1924 olayları birbirine karıştırılarak yazılmış. Okuyan kişinin bir şey anlamaması için maksatlı olarak böyle kaleme alınmış olsa gerek. Zaten onların amacı, ‘Süryaniler düşmanla işbirliği yaptılar’ iddiasını okuyucuya benimsetmek. Uğur Mumcu (2) bir zamanlar, Kürtler sözkonusu olduğunda Mustafa Kemal ve yanındaki lider kadrosu her Kürt ayaklanmasından İngilizleri sorumlu tuttu, diye yazmıştı. Gayrı Müslimleri de ‘dış güçlerin kışkırtmalarına kanarak ülkeye ihanet etmekle’ suçlamak resmi tarih yazan kalemşörlerin büyük bir haz duyarak sarıldığı bir ‘iddia’ olmuştur, diye düşünüyorum.

Sizce, böyle bir tarih kitabının genç kuşaklar üzerinde ne tür etkileri olabilir?

Ders kitapları, Türkiye gibi sözde demokrasinin olduğu bir ülkede ciddi ve kapsamlı bir şekilde ele alınması gereken büyük bir sorundur. Ancak bu, yeterli değildir! Türkiye’deki iktidar kurumlarının tümünün, yani iktidar yanlısı basın yayın organlarının, Ordu’nun ve Emniyet güçlerinin, devlet organlarının, bürokrasinin, Türk Tarih Kurumu’nun; kısacası yukardan aşağı tüm devlet yapılanmasının ‘Gayrı Müslim’ halklar konusunda bir zihniyet değişikliğine ihtiyacı var. ‘Vatandaş Türkçe konuş’ kampanyaları, Azınlık vakıflarının yasadışı ilan edilmesi, Varlık Vergisi, 5-6 Eylül olayları, toplum içinde yaygınlaştırılarak kanıksanır hale getirilen ‘Gavur’ sözcüğü, azınlık karşıtı deyim ve atasözleri, ‘Dış Gavur’un intikamını ‘iç Gavur’dan alma hesapları gibi yığınlarca örnek düşünülerek; bu meseleye bütünlüklü yaklaşan bir bakış açısına sahip olmadan bu sorunun kesinlikle bitmeyeceğini kavramak gerekir.

13 yıldır Türkiye kökenli öğrencilerimin de olduğu bir Lise’de, sosyoloji ve iktisat derslerinde eğitim veren bir hocayım. Bir gün bir Türk öğrencim bana gelerek, ‘Hocam, sizin için çok üzülüyorum‘, dedi. ‘Neden, kızım’ diye sorunca, ‘Hocam, siz ölünce Cehennemde yanacaksınız. Oysa siz çok iyi bir insansınız’ dedi. Bu sözcükler, basit gibi gözükebilir ancak bir o kadar da düşündürmeli bizleri. Çünkü bu kız, Türkiye’de doğmuş, büyümüş ve okula gitmiş bir gençtir. Gerek ülkedeki eğitim kurumları gerek İsveç’te faaliyet yürüten çeşitli tarikatlar aracılığıyla beyinleri bir takım hurafelerle doldurulmuştur. Gayrı Müslim’i kafir ve hain olarak gösteren bir eğitim sistemiyle yetişen bir gençten daha farklı düşünmesini bekleyemezsiniz. 

Önyargılar, bilgisizlik ve korkular üzerine inşa edilir. Bunlar daha çok, farklı etnik kökene ve dine sahip insanlara karşı ‘ötekileştirme’ faaliyetinin birer parçasıdırlar. Bu uygulamaya maruz kalanların yaşadığı travma, ömür boyu izini sürdürür. Bunun sonucunda mahalle arkadaşlarınız tarafından ansızın dayak yersiniz; ‘gavur’ olduğunuz için Din Dersi’nde ayrımcılığa maruz kalır ve horlanırsınız; Sünnet olup olmadığınız ‘kontrol’ edilmek istenir; Süryani olduğunuzu öğrendiğinde ‘hadi canım, olamaz!’ diye afallayıp şapşallaşan dostlarınızın tepkisine içiniz yanar; bir devlet kurumuna işiniz düştüğünde kimlik cüzdanınıza bakıp ‘Hristiyan’ kelimesini görünce gülümseyen o insanın yüz ifadesindeki değişimi farkedersiniz; ve belki de en önemlisi, hayallerinizi hiçbir zaman gerçekleştiremeyeceğinizi bilmenin burukluğuyla açık bir cezaevinde tutsak yaşamaya ömür boyu mahkum olduğunuzu kabullenmekle karşı karşıya kalırsınız.

Eğitim kitaplarında, Türk’ü kahraman gösteren ve Tarih dersi diye, başka halklardan kaç tane kelle kestiğinin hikayelerini anlatan ve bir kan gölünün yanıbaşında hazırol vaziyetinde duran Türk askerlerinin yer aldığı çizgi resimlerin olduğu bir tarih, Tarih’ten başka herşeye benzemektedir. Kara Murat, Malkoçoğlu, Bizanslı Zorba, Tarkan vb Türk filmlerinde ‘Haç’ kullanan insanı her zaman hain gösterip; Türk’ün Türk’den başka dostu olmadığını dikte eden; bir gazetenin isminin hemen altına hala ‘Türkiye Türklerindir’ ibaresine yer verip; bir tv kanalında dizi yapıp o dizide Süryani kızlarını şehvetli, seks düşkünü olarak ve bir papazı da bu kızları pazarlayan namussuzlar olarak gösterirseniz, bunları izleyen ve sorgulamayan kafalardan normal bir davranış bekleyemezsiniz. Yıllardır her tv kanalında yapılan seviyesiz ve bayağı maymunlukların sergilendiği dizi ve programlar devam ederken, Evrim Teorisinin ders kitaplarından kaldırılmasını isteyenler, insanın nasıl maymunlaştırılmaya çalışıldığına karşı çıksalar çok daha faydalı iş yapmış olurlar.

Şu gerçeği hiç birzaman unutmamamız gerekir: Türkiye’de özellikle Gayrı Müslim sözkonusu olduğunda ırkçılık, her zaman devlet tarafından kurgulanır! Ermenilerle ilgili bir tartışmada '100 bin Ermeni'yi sınır dışı ederim' ırkçı sözlerini sarfeden, bizzat bu devletin Başbakanı Tayyip Erdoğan’dır. Öldürülen PKK’lılardan bahsederken ‘bir kısım teröristler sünnetsizdir’ diyerek bütün Gayrı Müslim’leri pervasızca aşağılayan ve ırkçı bir beyanda bulunan, yine bu devletin eski Bakanı ve Başbakan Yardımcısı Cemil Çiçek’tir.

Özetle söylemek gerekirse Süryaniler, bu topraklarda yaşayan bütün halklarla eşit ve özgür bir kardeşlik temeline dayalı bir hayatı paylaşmak istiyor. Kardeşçe, barış içinde ve yan yana yaşayarak! İnsanların Türkçe dinlerken duygulandığı, Kürtçe dinlerken sevdalanıp Süryanice dinlerken aşık olduğu bir başka Türkiye mümkündür!

Kaynak: Evrensel Gazetesi Murat Kuseyri ; Güncelleme Tarihi: 18 Ekim 2011

1 Zaman Gazetesi, Röportaj, 27 Nisan 2008.

2 Uğur Mumcu, Kürt-İslam Ayaklanması, 3. Baskı, s 31.